Реферат Тему Шокан Уалиханов
- Реферат На Тему Шокан Уалиханов
- Сочинение На Тему Шокан Уалиханов
- Реферат На Тему Шокан Уалиханов На Казахском Языке
Шокан уалиханов реферат на казахском, cкачать реферат, курсовые работы - cкачать реферат. Кадетский корпус Чокан Валиханов окончил в 1853г. Кочевых народов, о происхождении и сущности религии и на историко-экономические темы. Шокан Уалиханов. Темы из восточной жизни. Похожие рефераты. 18413 Описание работы: реферат на тему Жизнь и деятельность Шокана Уалиханова Подробнее.
Реферат: Жизнь и деятельность Шокана Уалиханова Название: Жизнь и деятельность Шокана Уалиханова Раздел: Тип: реферат Добавлен 10:53:04 27 декабря 2009 Просмотров: 8736 Оценило: 7 человек Средний балл: 4 Оценка: 4 ШОКАН УАЛИХАНОВ (1835-1865) Ш.Ш.Уалиханов – одна из замечательных личностей в среде казахского народа в дореволюционный период, просветитель-демократ, путешественник, этнограф, филолог. Появление на исторической арене такого всестороннего ученого и передового человека совпало с важным этапом истории казахского народа – оживлением развития производительных сил Казахстана и углублением его столетнего экономического и культурного общения с Россией. Огромное значение Ш.
Уалиханова для нашей отечественной науки еще в XIX веке было обще известным. Веселовский говорил: «Как блестящий метеор, промелькнул над нивой востоковедения Шокан Шынгысович Уалиханов: русские ориенталисты единодушно признали в лице его феноменальное явление». Ученый и путешественник П.П.Семенов-Тян-Шанский считал Уалиханова одним из «самых просвещенных людей из национальных окраин».
Исследователь Азии Г. Потанин писал: «В среде казахов не найдется ни одного, за которым было бы признать значение, равное с Шоканом». Современники Уалиханова называли его «гениальным молодым человеком», честнейшей и чистейшей личностью».
Жизнь и деятельность. Шокан Уалиханов (полное его имя Мухаммед-Ханафия, Шокан – прозвище, данное матерью) родился в ноябре 1835 года в урочище Кушмурун Кокшетауской (ныне – Северо-Казахстанская) области, в семье старшего султана – правителя Шынгыса Уалиханова, впоследствии получившего чин полковника, одного из влиятельных, образованных для своего времени людей.
Бабушка Шокана была умной, образованной, знавшей несколько языков женщиной. Она оказала большое влияние на духовное развитие Шокана Уалиханова. «Для впечатлительного, одаренного от природы мальчика бабушка была неисчерпаемым источником знаний народной мудрости. В увлекательной форме она рассказывала Шокану старинные казахские легенды, предания, вспоминала исторические события недавнего прошлого, в которых сама принимала участие. Светлые воспоминания о бабушке – наставнице, носительнице лучших традиций народа, обычаев – Шокан сохранил на всю жизнь. Он записал ряд памятных встреч с ней.
Будучи уже офицером особых поручений при генерал-губернаторе Западной Сибири, Шокан, получив сообщение о смерти Айганым, специально поехал в Сырымбет, чтобы попрощаться и проводить ее в последний путь»,— писал один из исследователей жизни и деятельности ученого академик Академии наук Казахстана А. После получения первоначального обучения в ауле Шокан в 1847-1853 годах учился в Сибирском кадетском корпусе в г. Кадетский корпус – дореволюционноезакрытое военное учебное заведение преимущественно для детей офицеров, основанное в 1730-х годах. В стенах этого учебного заведения будущий ученый получил первые знания, которые помогли формированию личности Ш.Ш.
Уалиханова, его мировоззренческой платформы. Такая жажда знаний и настойчивость в приобретении их для казахов того времени само по себе было незаурядным, многозначащим явлением. На работу в корпусе были приглашены опытные преподаватели, среди которых были люди, испытавшие влияние русской передовой общественной мысли, такие как капитан И.В.Ждан-Пушкин, Н. Костылецкий, друг юности Н.
Чернышевского, В. Лабодовский, Гансевский. В бытность Ш. Уалиханова в Омске он общался с образованными людьми города. В корпусе Уалиханов проявил способности в изучении географии, истории, литературы.
Он много и вдумчиво читает, как отмечается в ряде воспоминаний современников. Уже тогда он записывал произведения казахского фольклора, изучал историческую топографию некоторых районов Степи, делал чертежи и зарисовки архитектурных памятников. Большое значение для формирования общественно-политических взглядов Уалиханова имело его знакомство с представителями передовой демократической интеллигенции – поэтом С. Дуровым, писателем Ф.М.Достоевским, в то время отбывавшим ссылку в Омске и Семипалатинске. В 1854-1857 годах Уалиханов путешествует по Семиречью, Тарбагатаю, Центральному Казахстану, по Киргизии, где собирает богатый географический, этнографический и исторический материал о казахском и киргизском народах, о котором высоко отзывался известный путешественник-географ П. Он же рекомендовал Ш. Уалиханова как обладателя совершенно выдающихся способностей в члены научного Русского географического общества, и Шокан был избран в 1857 году в его действительные члены.
В 1858-1859 годах Уалиханов совершает свою знаменитую поездку в Кашгарию, в Китай, которая принесла ему славу отважного путешественника и крупного ученого. Результаты этой поездки, труды, посвященные истории, географии и социальному строю народов Восточного Туркестана были опубликованы на русском, немецком, английском и французском языках.
В конце 1859-1861 годов Ш. Уалиханов жил в Петербурге, где работал в высшем военном учреждении – Генеральном штабе, Азиатском департаменте Министерства иностранных дел, Русском географическом обществе, членом которого он был избран в 1857 году, слушал лекции в Петербургском университете.
Он работал над составлением и изданием карт Средней Азии и Восточного Туркестана, принимал участие в подготовке к изданию трудов ученого К. Риттера, обобщал материалы по географии, этнографии, истории Средней Азии и Казахстана, читал лекции о Восточном Туркестане, Тянь-Шане, Киргизии. В Петербурге познакомился с идеями русских революционных демократов-шестидесятников. Повседневно общаясь с русскими учеными и писателями, Шокан пробуждал у них интерес к Средней Азии и Казахстану, способствовал укреплению дружеского расположения к народам этих окраин. Поэтам подсказывал сюжеты, темы из восточной жизни.
Под влиянием бесед с Уалихановым поэт А. Майков написал стихи «В степях», «Альпийские ледники», «Емшан». В ученой и литературной среде, в которой вращался Ш. Уалиханов во время пребывания в Петербурге, он пользовался большим уважением и любовью. Многие потом вспоминали о Уалиханове, писали о нем с душевной теплотой и искренней доброжелательностью. Весной 1861 года тяжелая болезнь заставила Ш.
Уалиханова оставить Петербург. Живя в ауле, он занимался изучением быта, истории народа, собиранием образцов устной поэзии. Много писал об отсталости, средневековье, страданиях бесправных народных масс, томившихся под двойным гнетом чиновников – колонизаторов и феодалов, об их произволе и насилии. Он выступает в защиту прав народных масс, против угнетения и несправедливости. Умер Шокан Уалиханов очень рано, в возрасте 30 лет. Он похоронен вблизи дороги у подножия Алтын-Эмельского хребта, примерно в 250 километрах от Алматы. Шокан Уалиханов был патриотом, просветителем.
Он прекрасно знал жизнь казахского народа, его быт, нравы, обычаи, многовековую духовную культуру, прекрасно разбирался в сложнейших политических проблемах, в нуждах и чаяниях своего народа, глубоко чувствовал его потребность в развитии, в выходе из темноты. По своим социально-политическим взглядам Ш. Уалиханов примыкал к прогрессивному демократическому лагерю России, выступавшему против самодержавно-крепостнического строя, против колонизаторской политики царизма. Уалиханова волновал вопрос о пути, по которому должно пойти дальнейшее историческое развитие казахского общества. Путь экономического, политического и культурного прогресса казахского народа он видел в просвещении, в образовании. «Для нормального роста и развития народа, - писал он, - необходимы прежде всего свобода и знания». Вся его деятельность носит просветительский характер.
Уалиханов сумел глубоко и верно понять историческую необходимость взаимного сближения России и Казахстана для того, чтобы возможно быстрее вывести свой народ в ряд развитых народов. Уалиханов решительно выступал против царских колониальных, а также местных властей, чинивших произвол и беззаконие в казахской степи. В работе «Записки о судебной реформе» Ш.
Уалиханов, ставя вопрос о сущности и природе реформ, их экономической и социальной сторонах, страстно защищает интересы народных масс, высказывает мысль о том, что реформы должны учитывать «насущные нужды народа», «полезны те реформы, которые способствуют улучшению быта человека». Идеи Уалиханова о необходимости просвещения, образования, науки для развития народа, его активная деятельность в этом направлении были прогрессивными и имели благотворное влияние на развитие общественной мысли в Казахстане. Огромно научное наследие Ш. Уалиханова - «Предания и легенды Большой киргиз-кайсацкой орды», «Тенгри», «Письмо профессору И.Н.Березину», «Ханские ярлыки», «Образец причитаний», «Песня об Алае», «Киргизское родословие», «О формах казахской народной поэзии», «Исторические предания о батырах XVIII века», «Дневник поездки на Иссык-Куль», «Записки о киргизах», «Заметки по истории южно-сибирских племен», «Дневник поездки в Кульджу», «Очерки Джунгарии», «Записки о судебной реформе», «Вооружение киргиз в древние времена и их военные доспехи» и другие. Объемистое пятитомное сочинение Ш.
Уалиханова на русском языке было издано Академией наук Казахстана в 1961, а затем в 1972 году. В них поражает одна особенность – сплав стиля ученого и писателя-художника. После окончания учебы в Сибирском кадетском корпусе, находясь на службе, принимает участие в крупной военно-научной экспедиции по изучению водного бассейна Иссык-Куля, в сложной дипломатической миссии России с Китаем, в поездке в Кульджу, по пути которой посещает ряд пограничных пунктов Западного Китая. Научные результаты этих первых путешествий молодого Ш. Уалиханова отражены в талантливо написанных путевых очерках «Дневник поездки на Иссык-Куль», «Западная провинция Китайской империи», «Кульджа», «Дневник поездки в Кульджу». В них много исторических, этнографических, археологических, фольклорных материалов. Поразительно, что эти дневники, написанные в двадцатилетнем возрасте, являются плодом наблюдательного и эрудированного ученого, прекрасно знающего географию Тянь-Шаня и Семиречья, историю и быт, нравы и поэзию народов, населявших эти места с древних времен.
«Дневник поездки на Иссык-Куль» Ш. Уалиханова начинается с описания пути из Семипалатинска в Аягуз. В «Дневниках.» дано подробное научное описание надгробного памятника Козы-Корпешу и Баян-Сулу, который находится на правом возвышенном берегу реки Аягуз, против железнодорожной станции Тансык. В дневниках Уалиханова много красочных описаний селений, городов, встреч с жителями незнакомых местностей. Как писатель, молодой Ш.Уалиханов фиксировал все, что увидел вмногодневных, многомесячных путешествиях. В дневниках немало эпитетов и сравнений.
Уалиханов известен как неутомимый собиратель и вдумчивый исследователь фольклорных произведений и письменной поэзии казахского народа. В трудах «Предания Большой киргиз-кайсацкой орды», «Исторические предания о батырах XVIII века», «Древности», «Язык», «Самородная словесность» Уалиханов приводит и исследует множество народных поэм, сказок, легенд, преданий казахского народа. Он сделал первую научную запись киргизского героического эпоса «Манас», сопроводил ее историко-литературным анализом и частично перевел на русский язык. Уалиханов считал «Манас» «национальной святыней киргизского народа». «Манас» в оценке Уалиханова — это «энциклопедическое собрание всех киргизских мифов, сказок, преданий, приведенное к одному времени и сгруппированное около одного лица – богатыря Манаса. Это нечто вроде степной Илиады.
Образ жизни, обычаи, нравы, география, религиозные и медицинские познания киргизов и международные отношения их нашли себе выражение в этой огромной эпопее». Прекрасно зная восточную, русскую и западно-европейскую литературу, Уалиханов изучал художественные памятники казахского и киргизского народов в сравнительном плане.
Вершину научной славы Ш. Уалиханова составляют труды, написанные по результатам его Кашгарской экспедиции, совершенной им в 1858-1859 гг. Среди них особенно интересна работа «О состоянии Алтышара или шести восточных городов китайской провинции Нан-Лу» (в Малой Бухарин), которую современники считали подлинным географическим открытием. Этот труд Уалиханова явился крупным вкладом в народоведение, в отечественную и мировую науку.
Поездка в Кашгарию, в Восточный Туркестан была сопряжена с необычайными трудностями, лишениями, опасностями, утвердила за Уалихановым славу отважного путешественника и неутомимого ученого-исследователя. Уалиханов был первым ученым, открывшим для науки, для Европы Кашгарию. Долгое время восточная часть Китая оставалась загадкой для науки. Кроме знаменитого землепроходца Марко Поло и голландского путешественника Гоэса никому не удалось побывать в этих краях.
Попытки ученых путешественников Конолли, Стодтарта, позднее Шлагинтвейта не увенчались успехом. Свирепые властители этих краев по дикому обычаю умерщвлять чужеземцев казнили их. Смело отправляясь в столь опасное путешествие, Уалиханову пришлось «превратиться в купца Алимбая». Эту вынужденную роль он играл в течение десяти месяцев, пока не переступил границу родной земли. Научный подвиг Уалиханова в свое время стал центром внимания ученого мира России, да и не только ее.
Труды Уалиханова об этом крае печатались и в Лондоне, и в Берлине. Таково было широкое признание русской и мировой общественностью научной деятельности первого казахского ученого Ш. Любовь к родной земле, глубокая связь с народом делали Уалиханова великим казахским провидцем, позволяли ему заглянуть далеко вперед. Вся его деятельность пропитана страстным желанием просветить родной народ, приобщить его к сознательному определению своей судьбы, развитию национальной культуры в содружестве с передовой русской культурой. Уалихановские традиции были поддержаны всем ходом общественного развития. Уалиханов был передовым деятелем своего времени, замечательным патриотом, ученым, просветителем, отдавшим себя служению своему народу.
Плохо Средне Хорошо Отлично Комментарии: Спасибо, Оксаночка, за совет))) Заказал курсач, отчет по практике, 2 реферата и дипломную на REFERAT.GQ, все сдал на отлично, и нервы не пришлось тратить) Алексей 19:54:22 15 июля 2018 Оценка: 5 - Отлично Я обычно любые готовые работы покупаю на сайте shop-referat.tk, и свои все там же на продажу выставляю, неплохой доп.заработок. А если там не нахожу то уже на referat.gq заказываю и мне быстро делают. Оксана 18:03:40 11 июня 2018 Оценка: 5 - Отлично Хватит париться.
На сайте REFERAT.GQ вам сделают любой реферат, курсовую или дипломную. Сам пользуюсь, и вам советую. Студент 00:34:39 10 июня 2018 Ваш сайт очень полезный!
Сделай паузу, студент, вот повеселись: Студент сдает экзамен по физике. Сдает очень плохо. Профессор пытается его вытянуть, спрашивает: - Ну скажите хотя бы, при какой температуре кипит вода? - Профессор, я не знаю, при какой температуре она кипит, но я знаю, что при 40 градусах она превращается в водку! Кстати, анекдот взят с chatanekdotov.ru Лопух 09:49:37 08 июля 2017 Где скачать еще рефератов? Здесь: letsdoit777.blogspot.com Евгений 07:51:26 19 марта 2016.
'Сүйер ұлың болса, Сен де сүй. Сүйінерге ол' Талантты ғалым, публицист, әдебиет зерттеушісі, саяхатшы-географ (шын аты Мұхаммедханафия) Шыңғысұлы Уәлиханов XIX ғасырдың екінші жартысында Қазақстанда туған демократтық, ағартушылық мәдениеттің тұңғыш өкілдерінің бірі. Оның қысқа да жарқын өмірі, жан-жақты зерттеушілік қызметі, философия, этнография, тарих, экономика, құқық, география, ауыз әдебиеті, әдебиет теориясы, т.б. Жайындағы ғылыми зерттеулері, пікірлері қай кезде болмасын өзінің құндылығымен жарқырай берері сөзсіз. Қазақ халқының рухани ізденістерінің жарқын көрінісі бола отырып, қоғамдық ойсана, пікір-тұжырымдардың биіктей өркендеуіне ерекше ықпал етті. Шоқан 1835 жылдың қараша айында қазіргі Қостанай облысының Құсмұрын бекетінде атақты аға сұлтан Шыңғыс Уәлиханов отбасында дүниеге келген. Арғы атасы Абылай жоңғарларға қарсы соғыста асқан ерлік көрсеткен, ел бірлігі мен тыныштығы үшін күрескен, ақылды қолбасшы, іскер дипломат, амал-айласы мол Орта жүз ханы болған.
Шоқанның балалық шағы Сырымбет тауының баурайында, туған елі Көкшетауда өткен. Шоқан әжесі Айғанымның тәрбиесінде болған. 1847 жылы 12 жасар Шоқанды әкесі сол кездегі ең таңдаулы оқу орны болып есептелген Сібір кадеті корпусына оқуға орналастырады. Шоқанның бүкіл келешегі мен ғылым, өнер жолындағы талантын ашуда бұл оқу орнының маңызы ерекше болды.
Мұнда жабық әскери оқу орны болғанымен, көптеген пәндер әскери сабақтарға қоса орыс, батыс әдебиеті, географиясы мен тарихы, философия, физика, математика негіздері, шетел тілдері оқытылып, орыстың озық ойлы интеллигенттерінің өкілдері сабақ берген. Оқытушылар құрамында білімді және прогресшіл ой-пікірлі адамдар көп болған. Кадет корпусында Шоқан өзінің зеректігімен ерекшеленген. Тілді тез меңгеріп, өзі қатарлас оқушылардан озық оқыған. 'Корпуста ой-өрісі, білімі жағынан Шоқан тез өсті, орыс жолдастарын басып озып отырды. Оған талайлар-ақ, назар аударды. Ол сондай қабілетті еді, өзінен екі жас үлкендердің класындағыларды да білім, идея жағынан басып озды' – деп жазды бірге оқыған досы, этнограф-ғалым Т.Н.Потанин.
Сібір кадеті корпусында оқудың соңғы жылдарында-ақ, Шоқан саналы, терең ойлы, жан-жақты білімді, өзіндік қөзқарасы қалыптасқан, туған халқының қажет-мұқтаждарын пайымдап, түсіне алатын, оған барынша пайдалы қызмет етуге әзір екендігін танытты. Ол Косоплецкий, Тонеевский сияқты (орыс әдебиеті мен тілі, тарих пәні) оқытушыларының игі ықпалымен өзінің жоғары қабілеті мен дарындылығының арқасында орыс және дүние жүзі әдебиетінің озық үлгілерін оқып танысып, ғылыми пайымдау, тұжырымдар жасай білді.
Оның зерттеушілік қабілеті де осы корпуста оқып жүргенде біртіндеп қалыптасып, дами түсті. Ол, әсіресе, жазғы демалыс кездерінде ел ішіндегі халық жырлары мен дастандарын жазып алып, аңыз-әңгімелерді жинауға қызықты. Мысалы, 'Қозы Көрпеш-Баян сұлу жыры Шоқанның алғашқы жазған шығармаларының бірі болды. Шоқан жинаған қазақтың ауыз әдебиеті үлгілері нұсқаларын, 'Қозы Көрпеш-Баян сұлу' жырын көрнекті шығыс зерттеушісі, Петербург университетінің профессоры И.И.Березин бұл зерттеулерге назар аударып, жазып алған. Шоқанның зерттеушілік қабілетін байқаған ғалым оны өз тарапынан ескі жазу ескерткіштерін зерттеу ісіне тартқан. Шоқанның 'Профессор И.Н.Березинге хат', 'Профессор И.И.Березиннің 'хан жорықтары' кітабына рецензия' т.б. Алғашқы ғылыми жұмыстарының өзінен-ақ, оның болашағы зор ғалым, зерттеуші болатындығы аңғарылатын.
Шоқанның біліміне мұғалімдері мен құрбылары ерекше қызыққан, сол кездің алдыңғы қатарлы ой-пікірлерімен таныстығын жолдастарының көбі үлгі тұтып, мойындаған. Шоқан олардың Еуропа мәдениетіне бет бұруына себепші болған. 'Бізден жасы кіші болса да, өзімізбен салыстырғанда, ол үлкен сықылды еді де, біздер оған қарағанда бала тәрізді едік, өзінің бізден артық білетіндігін не біздерден білімі жағынан жоғарлылығын білдіруге тырыспаса да, жай әңгіменің өзінде-ақ, оның білімінің бізден артықтығы танылып қалатын.
Жалпы жолдастарына, соның ішінде маған, ол еріксіз 'Еуропаға ашқан терезе' сықылды болды', – деп жазады Г.И.Потанин. Мұның өзі Шоқанның жолдастары арасында беделі ерекше зор болып, оның биік тұрғанын көрсетеді.
Қырағы да зейінді Шоқанға сурет салу өнері сол кездің өзінде-ақ; халық өмірін бейнелеудің тамаша бір құралы болып табылады. Туған жері Сырымбеттің жазғы жайлаулар мен мекен қоныстарының суретін салумен шұғылданады. 1847-1852 жылдарда салған суреттерін Шоқан 'корпустан елге демалысқа барған кезде салған суреттер' – деп атайды. Г.Н.Потанин: 'Кадет корпусының соңғы курстарында оқып жүрген кезімізде Шоқан өзінің әңгімелерімен менің дәптерімді толтырды.
Реферат На Тему Шокан Уалиханов
Біз қазақтардың сұңқар салып, саят құру салтын толық жазып алдық. Шоқан сұңқарды қалай баптап күтудің әдісін өте жақсы білетін. Дауылпаз бен сұңқардың т.б. Суреттерін салып, ол менің жазбамды толықтыра түсетін', – деп жазды.
Мұның өзі Шоқан өнерінің жан-жақты екенін, оған курстастарының қызығып, ерекше құрметпен қарағанын дәлелдей түседі. Шоқан кадет корпусында оқып жүргенде-ақ, саяхатшылардың өмірі мен ісі туралы жазылған еңбектерге аса қызығушылықпен қарап, танысты. Осы еңбектердің ықпал әсерінен ол саяхатшы болуды, Орта Азияны арлап жан-жақты танысуды армандады.
Демек, саяхатшылар өмірі жайлы жазылған еңбектер болашақ саяхатшыға бастау көзі болып, жол нұсқады. Қоғамдық, әдеби қызметі Шоқан Уәлиханов 1853 жылы кадет корпусын бітіріп, Омбыда әскери қызметке қалады. Ол Сібір қазақ-орыс әскерінің 6-атты әскер полкына офицер болып тағайындалады, іс жүзінде Батыс Сібір мен Қазақстанның Солтүстік-Батыс аймағының генерал-губернаторы Г.X.Гасфорттың адъютанты қызметіне белгіленеді. Сондай-ақ, Батыс Сібір өлкесінің Бас басқармасы оған айырықша тапсырмаларды орындайтын офицер ретінде қарады. Қызметі барысында Шоқан Уәлиханов патша өкіметінің отаршылдық саясаты туғызған әділетсіздіктерді жете танып, қарсы батыл пікірлер білдіруге тырысты.
Осы қызметтерді атқара жүріп, ол Орта Азия халықтарының тарихын, этнографиясы мен географиясын зерттеуге белсене араласты. Омбыдан кетуді, өзінің туған халқына пайдасы тиетін істермен шұғылдануды армандағанын өзінің достары Ф.М.Достоевскийге, Қ.Қ.Гутковскийге жазған хаттарынан анық көруге болады. 1855 жылы Шоқан Уәлиханов Омбыдан Семей, Аякөз, Қапал арқылы, Іле Алатауынан өтіп, Жоңғар қақпасына дейін келеді, қайтарда Алакөл, Тарбағатай жерлерін аралайды. Орталық Қазақстан-Қарқаралы, Баянауыл, Көкшетау арқылы Омбыға оралады. Бұл сапарда ол қазақ халқының тарихы мен әдет-ғұрпы, діни ұғымдары жайында көптеген материалдар жинайды. Сонымен бірге өзі болған аймақтардың тарихы, ескі қалалардың орны, шың-тастарағы жазу, белгілерін, көне ескерткіштер, аңыз-әңгімелер, ертегілер мен өлеңдерді жазып алады.
Осы материалдардың негізінде 'Тәңірі', 'Қазақтардағы шамандықтың қалдығы' сияқты еңбектер жазады. 1856 жылы Шоқан полковник М.М.Хоментовский басқарған әскери-ғылыми экспедицияға қатысады. Қырғыз елін жете зерттеуге, Ыстықкөл аймағының картасын түсіруге тиіс болған бұл экспедияцияға қатысу Шоқанның зерттеу жұмысын ойдағыдай жүргізуіне мүмкіндіктер туғызады.
Ыстықкөлге, Қытай империясының Құлжа қаласына саяхаты және 1856-1857 жылдары Жетісу, Тянь-Шань сапарларында П.П.Семенов-Тянь-Шанскиймен бірге болуы, Кырғыз Алатауына екінші рет сапарының нәтижелері оның 'Жоңғария очерктері', 'Қырғыздар туралы жазбалар', 'Ыстық көл сапарының күнделіктері', 'Қытай империясының батыс провинциясы және Құлжа қаласы' атты еңбектерін жазуға септігін тигізеді. Шоқан тарихи маңызы бар шығармаларға айырықша назар аударды. Мәселен, ол қырғыз халқының 'Манас', 'Семетей' туралы дастандарының біраз тарауын тұңғыш орыс тіліне аударып, оған ғылыми тұрғыдан толық тарихи және әдеби талдаулар жасады.
Бірінші рет баспаға ұсынды. Көлемі жағынан, оқиға құру, адам образдарын бейнелеу жағынан әлемдік әдебиеттің озық үлгілерімен теңдес, аса құнды туынды ретінде бағалаған. 'Манас' – қырғыздардың ескі мифтерінен, аңыздарынан, ертегілерінен жиналып, бір адам Манастың төңірегінде топталған энциклопедия.
Бұл жағынан, ол 'Илиада' тәрізді. Бұл аса зор эпопеяда қырғыз халқының өмірі, діні дәрігерлік ұғымдары шетелдермен қарым-қатынасы түгел қамтылған. Екінші эпос – 'Семетей' – 'Манастың' жалғасы.
Бұл қырғыздың 'Одиссеясы', – деп көрсетеді Шоқан. Шоқан әдебиет, оның теориясы мәселелері жөнінде сол кездің өзінде-ақ, көптеген тың пікірлер, тұжырымдар жасап, өз халқының тіршілігі мен мәдени дамуының жағдайларына лайық дамытады.
Сондай-ақ, әр халықтың әдебиетін оның қоғамдық, әлеуметтік өмірімен тығыз байланыста қарастырады. Қазақ поэзиясының халықтық сипаттары жайлы тың ой-пікір білдіреді. Халықтың рухани серігі болған поэзия туралы ол: 'Бұл халықтың ертеден өзіне тән тұрмысында есте қалдырмаған бірде-бір маңызды оқиғасы, бірде-бір тамаша адамы жоқ деуге болады. Олардың бірін суырыпсалма ақындар не жыршылар жыр етсе, екінші біреулерінің атын кейінгі ұрпақ естерінде ұмтылмастай етіп белгілі бір сыбызғышы не қобызшы музыканттар тастап кеткен', – деп жазады. Қазақ өлеңдерінің халықтығы жайлы құнды пікірлер білдіруде, Шоқан халық әдебиетінің бағалы нұсқаларын жасаған және ауыз әдебиетінің таңдаулы үлгілерін жырлаған. Орынбай, Шөже, Жанақ, Арыстанбай, Құрымбай сияқты ақындардың еңбектеріне жүгінеді, мысалдар келтіреді. Сонымен бірге қазақ поэзиясының жанр, түр, өлең құрылысын зерттей келе, мұны орыс ғалымдарына таныстыруды мақсат тұтқан.
Ол қазақ, өлеңдерін: жыр, жоқтау, қара өлең, қайым өлең, өлең деп беске бөледі. Өлең құрылысын жыршылардың қобыз не домбыраға қосып айтуына қарап жүйелеген. Өлеңге, әсіресе, суырып салма өлеңге бейімділік барлық көшпелі елдердің өзіне тән ерекшелігі екенін анықтаған. Қазақ халқының ауыз әдебиеті мұраларын жинап, зерттей келе Шоқан олардың славян халықтарының, әсіресе, орыстардың ауыз әдебиетімен байланысын ашып дәлелді мысалдар келтіреді. 'Жоңғария очерктерінде' 'Көп уақыттан бері қазақтың ертегілерін, мифтерін, этникалық жырлары мен аңыздарын жинаумен шұғылдана жүріп, мен олардың Еуропа халықтарының, әсіресе, славяндардың осы тектес шығармаларымен бір сарындастығына қайран қалдым', – деп көрсетеді.
Орыс-қазақ ертегілерін, мақал-мәтелдерін салыстыра отырып нақты дәлелдейді. Мысалы: өмір шындығының сәйкестігі әдебиетте де тақырып, сюжет ұқсастығын туғызатынын Шоқан қазақ пен араб поэзиясын салыстыра отырып, дала өмірін жырлаған екі елдің поэзиясының бір-біріне ұқсастығын, көшпелі ел тұрмысы сұлу табиғат, рулық тартыс, қайшылықтарды суреттеуінен анық көрінетінін айтады.
Әсіресе, бұл халықтарда өлеңді суырып салып айту өнерінің ерекшелігіне назар аударған. Қазақтың шешен билері жайында құнды пікір білдіреді.
Уәлихановтың тарих, география, әдебиет саласындағы зерттеу еңбектері Петербург ғалымдарының назарына ілігіп, құнды ықылас-ілтипаттарына ие болады. П.П.Семенов-Тянь-Шанский өзінің Жетісу бойындағы зерттеулерін жүргізген кезде Шоқан пікіріне үнемі ден қойып, ақылдасып отырған. Ыстықкөл сапарында біраз жерлерді бірге аралаған. Семенов-Тянь-Шанскийдің ұсынуымен 1857 жылы 27 ақпанда Шоқан Орыс География қоғамының толық мүшелігіне сайланады.
Бұл орыс қоғамы зиялыларының, орыс ғылымының жас ғалым еңбектерін зор бағалағандығы, ғылым мен мәдениетке қосқан үлесін мойындағандығы екенінің дәлелі. 1858-1859 жылдары Шоқанның 'Жарық жұлдыз', 'Қашқария сапары' оны ғылыми-зерттеушілік, ағартушылық саласында жаңа биікке көтерді. Ол кезде Қашқария Ресей тарапынан зерттелмеген өлке болатын. Еуропа ғылымы үшін белгісіз, құпиясы мол ел болатын. Себебі, XII ғасырдың соңғы ширегінде Марко Поло, 1603 жылы саяхатшы Голе Қашқария жерінде болғаннан кейін, бұл өлкеге ешкім аяқ баспаған Шоқаннан бір жыл бұрын Қашқарияға Үндістан арқылы барған немістің белгілі географы Адольф Шлагинвейтті жергілікті билеушілер басын кестіріп өлтірткен. Адольфтің бұл қайғылы тағдыры жөнінде алғаш мәліметті жеткізген Шоқан болды. 1870 жылдары Петербургте Шоқанның 'Жонғария очерктері'.
'Алты шаһардың немесе Қытайдың Хан-Лу провинциясының шығыстағы алты қаласынын жағдайы туралы', 'Адольф Шлагинтвейттің өлімін әкелген жағдайлар туралы мәліметтер' туралы еңбектері жарияланды. Қашқарда болған кезінде Шоқан ұйғыр тілін жақсы меңгереді. Оның архивінде Қашқардағы ұйғыр тілінде жазған жазбалары да сақталған.
Сочинение На Тему Шокан Уалиханов
Кіші Бұқарада жаңа ұйғыр тіліндегі әдебиеттің едәуір бай аударма әдебиеті бар. Кіші Бұқараның әдебиеті аудармаға неғұрлым бай болғанымен, өзіндік қолтума шығармаларға соғұрлым кедей. Олардың өз іштерінен шыққан бір де бір ақыны және белгілі бір жазушысы болған емес деп көрсетеді.
Қытай тарихында Хой-ху, Хой-хор, Қой-ғой деген атпен белгілі болған халқының Хой-хор әулетін берген және кейіннен осы күнгі Шығыс Түркістанға келіп қоныс тепкен жат жерлік халық елге мәлім. Шығыс мәліметтерінде бұл халық ұйғыр деп аталады. Бүгінгі жеті шаһар тұрғындарын қытайлар чапту деп атайды. Чапту түрік тілінің ұйғыр деп Клапрот (осы тілдің сөздігін құраған адам) атаған диалектісінде сөйлейді. Ұйғыр тілінде моңғол сөздері көп кездеседі. Ұйғырлар сонау Шыңғыс хан заманының өзінде-ақ, мұсылман дініндегі сол кезде өзінің жазу өнері бар халық болған.
Оларды моңғолдар сауатты халық болғандықтан хатшы есебінде іс жүргізушінің қызметтеріне пайдаланған. Сондай-ақ, Шоқан Ұйғыр деген атымен белгілі болған ертедегі монғол жазуының үлгілерін қанша іздегенмен таба алмағанын қынжыла жазады. Бұл аймақтың өткені мен сол кездің қалпын жақсы білетін адамдарымен, ғалымдарымен, ақындарымен де кездесіп мағлұматтар жинаған, шығыс қолжазбаларының бірсыпырасын қолға түсірген. Тау жыныстарының коллекциясы, гербарий жасаған. Солардың бірінде Мирджай тауы мен Қарақаш өзені аңғарынан шығатын нефрит асыл тасының текшелері болған мүлде бейтаныс елді жан-жақты сипаттайтын, әскери, саяси, экономикалық, сауда-саттық жағынан үкіметке де, ғылымға да пайдалы бай материал мен сирек деректерді жинап, қиыншылықтар мен қауіп-қатерді көп көріп, Шоқан керуенмен 1859 жылы сәуір айында елге оралған. Қашқария сапарының нәтижелі жемісі – Ш. Уәлихановтың 'Алты шаһардың, яғни Қытайдың Нан-Лу провинциясының шығыстағы алты қаланың жайы' атты еңбектерінде жан-жақты мәлімделді.
Қашқария сапарының ғылыми нәтижелері туралы Орыс География қоғамында мәлімдеме жасағаннан кейін-ақ, оның материалын Германияда неміс тілінде басып шығарды. 1865 жылы Лондонда ағылшын тілінде жарияланды. Демек, Қашқария сапарындағы айқындалған мәліметтер Шоқан Уәлихановтың дүниежүзілік география ғылымына қосқан маңызы зор жаңалығы болып есептеледі. Қашқария экспедициясы үкімет тарапынан да ресми түрде аталып өтті. 1860 жылғы 8 сәуірдегі Үкімет указы бойынша поручик сұлтан Шоқан Уәлихановқа штабс ротмистр әскери атағы, 4-дәрежелі ізгі Владимир ордені, 500 сом күміс ақша берілген. Шоқанның ұсынысы бойынша, осы экспедицияның жұмысына қатысы бар 22 адам қоса наградталған, оның ішінде керуен басы Мұсабай, Семей көпесі Бұқаш, К.К. Гутковский т.б болды.
Уәлиханов (1859-61) Петербургте болған жылдары оның ғылыми-шығармашылық қызметінің аса елеулі кезеңі болды. Мәселен, Бас штабының әскери-ғылыми комитетінің тапсыруы бойынша, ол Орта Азия мен Қазақстанның карталарын жасайды. 'Балқаш көлі мен Алатау жотасы аралығының картасы', 'Құлжа қаласының жобасы', 'Ыстықкөл экспедициясының қорытындысына қосымша карта', 'Қытай империясы батыс өлкесінің картасы' т.б. Уәлихановтың география, картография салаларына қосқан үлесі зор екенін көрсетеді. Сондай-ақ, Шоқан География құрамында белгілі неміс ғалымы Карл Риттердің еңбектерін баспаға әзірлеседі, сыртқы істер министрлігін Азия департаменті жанындағы Жоғары мектепте, География қоғамында ІПығыс Түркістан, Қырғызстан туралы лекция оқиды, университеттің тарих-философия факультетінде лекцияларға қатысып отырады.
Звук тв нет сигнала куда звонить. Появление слов «нет сигнала» или «слабый сигнал», клиент расценивает как некачественно предоставленную услугу.
Мұның өзі Шоқан бойындағы ғылымға деген ерекше ынта-ықыласты, қажымас қайратты танытады. Шоқанның Петербургке барған кезі 1861 жылғы басыбайлылық тәртіпті жою жөніндегі реформаның қарсаңы еді. Шаруларды патшаға қарсы үндеген, қоғамды сынаған т.б.
Чернышевский, Добролюбов, Некрасов сияқты алдыңғы қатарлы ақын-жазушылардың 'Современник' журналында жарияланған мақалалары Шоқанға қатты әсер етіп, саяси әлеуметтік көзқарасының қалыптасуына негіз болды. Петербургте Шоқан достары П.П.Семенов-Тянь-Шанский мен Ф.М. Достоевскийді кездестіреді, көрнекті орыс ғалымдары А.И. Бекетовпен, шығыс зерттеушілері: Ф.Р.
Отен-Сакенмен, И.И. Захаровпен, Е. Кавалевскиймен, ақындар А.
Полонскиймен танысып, араласады. Бұлардың бәрі оның идеялық жағынан көп толып өсуіне бірден-бір себеп болғанын көреміз. Ресейдің әлеуметтік өміріндегі өзгерістер, орыстың революцияшыл демократтарының пікірлері оның демократтық көзқарасын тереңдете түседі. Қазақ халқының, әсіресе, оның төменгі тобының ауыр халі мен оның жағдайларына жан ашырлықпен қарап, түсініп көре білді.
1861 жылдың көктемінде денсаулығы төмендеуіне байланысты туған еліне оралды. Ол қазақ халқының тыныс-тіршілігін жақсартып, көмектесуді ойлап, әділеттілікті жақтап, халықтың мұң-мұқтажын түсіне білу мақсатымен Атбасар уезіне аға сұлтан болуды да ойлады. Сайлауға қатысып, көпшілік дауыс алғанымен, Сібір әкімшілігі оны аға сұлтандыққа бекітпеді. Себебі, демократтық бағыттағы озық ойлы зерттеуші ғылым билеуші топ үшін қауіпті адамдардың бірі еді. 1862 жылы Потанинге жолдаған хатында: 'Мұндағы мақсатым – өзі халқымды әкімдер мен зорлықшыл бай қазақтардан қорғау еді', – деп ашық жазды. Ал, А.Г.Майковқа жазған хатында Шоқан бұл пікірін тереңдете түсіп: 'Жергілікті сұлтандармен және қара сүйек қазақтардан шыққан байлармен қазір аразбын', – дейді ол, – мен оларға жалшыларды жақсы ұстаңдар, еңбек ақысын дұрыс төлеңдер дегенді талай рет талап еттім. Мен даланың пролетариатымен жақсы доспын, өйткені бір-бірімізді жақсы ұғамыз'.
1863-64 жылдары Шоқан Омбыға барып, Сібір қазақтары үшін жасалып жатқан сот реформасын дайындау ісіне қатысып, бұл реформаның елге тиімді, пайдалы болу жағынан қарастырады. Осы кезде Шоқан 'Сот реформасы туралы жазбалар' атты өзінің атақты еңбегін жазды. Оның: Біздің заманымыз халықтың нағыз мұң-мұқтажына тікелей қатысы бар, халыққа ең маңызды, ең керекті реформа – экономикалық және әлеуметтік реформа. Ал саяси реформа сол экономикалық реформаларды жүзеге асырудың құралы есебінде жүргізілмек, өйткені әрбір адам және бүкіл адам баласы өзінің өрлеу жолында түпкілікті бір мақсатқа ұмтылады. Ол мақсат – өзінің тұрмысын жақсарту. Прогресс дегеніміздің негізінің өзі – біз осы тұрғыдан алып қарасақ, адамның тұрмысын жақсартуға жағдай туғызатын реформалар ғана керекті де, ал осы мақсатқа қандай болса да кедергі келтіретін реформалар болса, ондайлар халыққа зиянды, керексіз реформа болып табылады' – деп жазды. Бұл пікірдің біздің заманымыздың бүгіні мен ертеңі үшінде қашанда құнды, бағалы болып қала беретініне дау жоқ.
Сол кездің өзінде Шоқанның миллиондаған халық тағдырына ерекше жанашырлықпен қарап, мәселенің дұрыс шешілуін армандағанын көрсетеді. 'Бізге, қазақтарға, облыстық бастықтар үстірт қарауды әдетке айналдырған', – деп көрсете келіп, Шоқан реформа мәселесіне аса зор жауапкершілікпен қарап, бұған қарапайым (дәулетсіз) қазақтарды қеңінен қатыстырып, олардың пікірлерімен санасу керек екендігін, реформаны ақсүйектер емес, қалың бұқараның тілек-мүддесіне сай жүргізу керектігін талап етеді. Бұл еңбегінде Шоқанның қазақ қоғамының экономикалық, саяси, рухани жағдайлары және қазақ халқының болашақ даму негіздері мен жолдарына терең талдаулар бере отырып, ең бастысы өз халқының болашағына үлкен сеніммен қарағанын көреміз. 1864 жылы наурыз айында Ш. Уәлиханов Оңтүстік Қазақстанды Ресейге қосу жөніндегі полковник М.Т.Черняевтің әскери экспедициясына шақырылады.
Бірақ, жергілікті халықтарға Черняевтің, оның әскери қызметкерлерінің көрсеткен озбырлығы мен қаталдығына наразы болып, бөлініп кетеді. Верный (қазіргі Алматы 1 қаласына келіп, Албан руының аға сұлтаны Тезек төренің ауылына тоқтайды.
Мұнда да жергілікті тұрғындардың хал-жағдайларымен танысып, аңыз-әңгіме, ертегі-жырлар жинап, зерттеушілік жұмыстарымен шұғылданады. Сол кездегі Батыс Қытайдағы қоғамдық-саяси жағдайдың шиленесуіне байланысты болған дүнгендер көтерілісіне көңіл бөледі. Жұмыс бабымен Қапалға оқта-текте келіп жүген бір сапарында Ш. Уәлиханов әскери газетіне Құлжадағы жағдай, дүнген қозғалыстарына байланысты мақала жариялайды. Демек, қай уақытта болмасын ел ішіндегі жағдайларға ерекше мән беріп отырғанын көреміз.
Ол өзінің қысқа ғұмырында қоғамдық ғылымдардың алуан саласында, тарих, география, этнография, экономика филологияда, өнертануда – көптеген құнды еңбектер қалдырды. Сондай-ақ, Орталық Азияның түркі тілдес халықтарының, қазақтың, қырғыздың, өзбектің, ұйғырдың, түркіменнің тарихы мен сол кездегі әлеуметтік жағдайы, тілі мен әдебиетін саралап терең зерттеуімен шығыстың ғылымына зор үлес қосты. 'Қазақтың шежіресі', 'Жоңғарлар очерктері', 'Қазақтар туралы жазбалар', 'Абылай', 'Көне замандағы қазақтың қару-жарақ, сауыт-саймандары', 'Далалық мұсылмандық', 'Қазақтағы шаман дінінің қалдықтары', 'Қазақтың көші-қоны', 'Оңтүстік Сібір тайпаларының тарихы туралы пікірлер', 'Ыстықкөл күнделіктері' т.б. Еңбектерінде Орта Азиядағы түрік халықтарының көптеген келелі мәселелеріне ғылыми тұрғыдан жан-жақты зерттеулер жүргізіп, талдаулар жасады. Бұл еңбектердің кейінгі зертеушілер үшін ғылыми мәні жоғары болды. Шоқан өзінің жан-жақты мол білімінің арқасында зерттеулерді комплексті түрде жүргізіп, тарихшы, географ, этнограф, публицист, әдебиетші, жазушы болып қатарластыра алып отырғанын анық байқауға болады.
Орта шенінде ірі ғалымдардың бірі П.И.Небельсон Шоқан туралы: 'Петербургте қырғыздар сирек кездеседі, бес-алты адам жинала қояр ма екен? Солардың ішінде өмірде мен бармын деп ерекшеленбейтін бір ғана адам бар. Ол өте жас, кавалерия офицері, сұлтан Шоқан Шыңғысұлы Уәлиханов', – деп жазса, Платников: 'Мен Уәлихановпен Петербургте өте жақын таныстым және бірнеше кеш бірге болып көңілді өткіздім, оның қабілеттілігіне Мұхамед-Ғани Бабажанов, біз Небельсон екеуіміз де тең келмеспіз', – деген пікірлері Шоқан білімінің жан-жақтылығын, тереңдігін дәлелдей түсері хақ. Шоқаннан қалған асыл мұралардың бірі – бейнелеу өнері саласындағы еңбектері оның қазақтың тұңғыш профессионал суретшісі екенін танытады. Сурет өнерін жас кезінен-ақ жақсы көрген. Ол портрет, табиғат көрінісі, пейзаж, халықтың тұрмыс-салтын бейнелеу жанрымен айналысқан.
Реферат На Тему Шокан Уалиханов На Казахском Языке
Суреттерінің біразы 1860 жылдардың басында 'Всемирная иллюстрация', 'Сакра', 'Русский художественный лист' журналдарында, 'Орыс география қоғамының хабаршысында' жарияланған. Уәлихановтың көп салалы әр қырлы бай мұрасы оның дүниетанымы, қоғамдық философиялық, ағартушылық, демократтық көзқарастары өз заманының биік деңгейінде болғанын айқындайды. Шоқан Уәлиханов 1865 жылы сәуір айында қайтыс болды. Алтынемел тауының баурайындағы Көшентоған деген жерге қойылады. Қазіргі Алматы облысы Шоқан атындағы шаруашылықта 'Алтынемел' мемориалдық комплексі бар. Шоқан қазасы қазақ елі үшін және оның орыс достарына аса ауыр тиді. Орыстың географиялық қоғамы басып шығарған (1904) Шоқан шығармаларына жазған алғы сөзінде академик И.И.Веселовский: ' Шоқан Уәлиханов шығыстану әлеміне құйрықты жұлдыздай жарқ етіп шыға келгенде, орыстың Шығысты зерттеуші ғалымдары оны ерекше құбылыс деп түгел мойындап, түркі халықтарының тағдыры туралы одан маңызы зор, ұлы жаңалықтар ашуды күткен еді.
Бірақ Шоқанның мезгілсіз өлімі біздің бұл үмітімізді үзіп кетті', – деп жазды. Шығысты зерттеуші әйгілі ғалым Е.И.Ковалевский Шоқанды 'Асқан данышпан жас жігіт', 'Тамаша ғалым', 'Қазақ халқының ең жақсы досы әрі орыстың мемлекеттік мүддесін қадір тұтушы' деп атады. Г.И.Потанин: ' Шоқан қазақ ішінен оқырман қауымын тапқан болса, ол өз халқының шын мәніндегі асқан данышпаны болар еді', – дейді. Орыстың географиялық қоғамы Шоқан өлімі туралы хабарында: 'Нағыз, шын әділдігін айтқанда Уәлихановты үздік адам деп айтуға болады. Уәлиханов өз еліне шын берілгендігін, оны терең сүйетіндігін, қазақтың тұрмысын жақсы көрушілігін сақтай алумен қатар, Батыстың мәдениетін де жоғары бағалады', – деп жазды. Мұндай жылы лебіздердің қайсысы болмасын Шоқан еңбегінің әділ де жоғары бағасын алғандығының айғағы еді. Шоқан жайында: Г.И.Потанин, Н.М.Ядринцев, П.П.Семенов-Тянь-Шанский, И.И.Березин, И.И.Ибрагимов, т.б.
Естеліктер мен мақалалар жариялады. Шоқан Уәлихановтың демократтық, гуманистік ой-пікірлерінің толысуына Омбыға жер ауып келген орыс ойшылдары мен жазушылары көп әсер еткенін көреміз. Шоқан ұлылығын танытатын, оны биіктете түсетін нақты мәліметтердің бірі – өзі ерекше сүйіп бағалаған достарымен жазысқан хаттары.
Осы хаттардың әрқайсысында Шоқанның азаматтық бейнесі ерекше таныла түседі. Өз халқының адал перзенті екеніне көз жеткіземіз. Зерттеу еңбектерінің маңызы мен мәні ашыла түседі, бүкіл дүниежүзілік география ғылымына қосқан зор табыс, жаңалық ретінде бағаланады. Уәлихановтың хаттары. Шоқан Шыңғысұлы мен Федор Михайлович Достоевскийдің достығы екеуінің Омбыда, Семей мен Петербургте бірге болған кездерінде бір үзілмейді, кейінгі алты жыл ішінде (1856-1862) бұл достық хат арқылы нығая тускенін көреміз. Мәселен, Семейден кетіп бара жатып, Уәлиханов Достоевскийге былай деп жазады.Сізбен бірге Семейде өткізген азғана күн маған сондай тамаша әсер етті.
Ендігі менің бір ойым сізбен тағы да бір кездесу. Мен адамның нәзік сезімдері мен ақ ниеті туралы жазуға шебер емеспін.
Менің Сізге қандай берілгендігімді және сізді қандай жақсы көретінімді, әрине, өзіңіз де білесіз'. Бұл хатқа Д.М.Достоевский өзінің шын жүрегінен шыққан жылы сөздермен былай деп жауап қайырды: 'Мейірман достым! Сіз мені жақсы көремін деп жазыпсыз. Ал мен сізге қысылмай-ақ тура айтайын. Мен сізге ғашық болып қалдым. Мен еш уақытта да, ешкімге де тіпті туған ініме де, тап сізге көңілім түскендей құштарлықты сезген емеспін. Бұған талай дәлел келтіруге болар еді, бірақ сізді несіне мақтай берем.
Ал енді сіз менің ақ ниетіме дәлелсіз-ақ сенетін шығарсыз деймін. Достоевский өзінің хаттарында Шоқанға пайдалы кеңес беріп, рухын көтеріп, оның алдына аса зор игі міндеттер қойғанын көреміз. Енді бір хатында: Қолға алған ісіңізді тастай көрмеңіз – сіздің материалдарыңыз өте көп. Сахара туралы мақала жазыңыз. Оны Россия халқына түсіндірудің өзі ұлы мақсат, қасиетті іс емес пе. Европаша білім алған тұңғыш қазақ екеніңізді есіңізге толық алыңыз.Тек осы оқиғаның бір өзі ғана ғажайып нәрсе және оны ұғудың өзі сізге көп міндеттер жүктейді.
Оның үстіне тағдыр Сізді таза жанды, адал жүректі, абзал адам ғып жаратқан. Артта қалуға болмайды, жоқ болмайды., деп жазады.
Мұндай жанашырлық жалынды сөздерінде Достоевский Шоқанға шын жүректен ақыл-кеңесін білдіріп, оны белсенді іс, батыл әрекетке рухтандыра түседі. Ф.М.Достоевский Шоқан Уәлихановты ерекше қадірлей, бағалай білді. Одан алған заттарының бәрін ол ең қымбат естелік ретінде сақтайды.
Шоқан марқұм болғаннан кейін Достоевский өзінің әйелі А.Г.Достоевскаяға 'мына үлкен ағаш сандықты көрдің бе? Бұл менің Сібірлік досым Шоқан Уәлихановтың сыйлығы. Сондықтан да ол маған қымбат. Сондықтан мен өз қолжазбаларымды, хаттарым мен аса қымбатты естеліктерімді осында сақтаймын' – деген сөздерінің өзі Шоқанға деген ыстық ықыласын анық байқатады.
А.Н.Майковқа жазған хатында Шоқан: 'Менің туысқандарым ұлттық та, таптық та ескіліктің шырмауында. Әсіресе, бір бет даңққұмарлығы бірден көзге шалынады. Осыған қарап-ақ, олардың өздерін өздері жоғары бағалайтыны, ақыл-естіміз деп түсінетіні өз-өзімен түсінікті болар. Демек оларға айтылған ақыл-кеңес намысына тиіп, бұрынғыдан да көрі асқынта түсері түсінікті. Көппен жалғыз алысуға шама келмесін түсіндім, шындық қанша қасиетті болғанымен, адасқанның алды жөн бола береді екен, әсіресе, уақыт солай етіп тұрса амал жоқ, – деп ағынан жарылып, өзіндік пікір, көзқарасын білдіреді. Шоқан Уәлиқановтың орыстың көрнекті жазушыларымен, ғалымдарымен т.б.
Жазысқан хаттары қазақ әдебиетінің тарихы үшін ерекше маңызды. Оның хаттары мен күнделіктерінен публицистикалық дарыны айқын аңғарылады.